Moglo bi se nabrojati najmanje stotinu bandova čije je matično stanište Portland u Oregonu. Ima nečeg u tom sjeverozapadnom dijelu SAD-a, možda su klima, sunce i mjesec, prastare šume, vjetrovi i valovi uz strme obale krivci što su tomošljni ljudi, reći će mnogi, posebna sorta Amerikanaca.

To vrijedi i za glazbu, napose rock, metal i folk, premda je i pop, kad se oglasi (Chromatics, recimo), sve samo ne običan u odnosu na urbanu scenu mnogih američkih gradova. Drugim riječima, Portland zrači čudnim zrakama pa nije neobično što su tom isijavanju podlegli i Megaton Leviathan, grupa bombastičnog imena i osebujne glazbe. Načelno su portlandski “Megatonci” drone-doom-shoegaze post-metal, no njihova su vrela inspiracije, za razliku od sličnih skupina, u nekim dalekim i davnim obzorima iz kojih dolaze primjerice njemački kraut-rock, pioniri industriala, shyntie velikani 80-ih...

Ono pak što ML ipak čini ovodobnim izdankom portlandske rock-metalne scene jest taj njihov atmosferični, retrofuturistički psihodelični kolaž zvukovlja građen (snimljen) poput moderne konstrukcije na klasičnim uporištima iz prošlosti, za što je odgovoran Andrew James Costa Reuscher, lider benda, pjevač i mulitinstrumentalist. Prožimajući pjesme sugestivnim “spiritualnim misticizmom”, Reuscher i njegov sastav kao da hode drugom, astralnom dimenzijom, kroz valove vlastite intime (hipnotizirajuće otvaranja “Wave”), suočavajući se s vatrom u srcu (“Take the Fire”) unutar granica uma (synthwaveovska 14-minutna epopeja “Within the Threshold”) dok odzvanjaju zvona na psima (“The Belldog” cover) nagovještavajući da zima dolazi, a sunce na obzoru zalazi - možda zauvijek!

ZA FANOVE: Cluster, Tangerine Dream, Brian Eno, Chrome, OMD, Human League, Doors, Agalloch...